
Wszelkie kopiowanie, dystrybucja, elektroniczne przetwarzanie oraz przesyłanie zawartości bez zezwolenia serwisu suchainfo.pl jest zabronione.
+(48) 513-306-665
redakcja@suchainfo.pl
Lachowice, Łętownia oraz Zawoja – w tych trzech miejscowościach powiatu suskiego znajdują się zabytkowe, drewniane kościoły. Jednak wiele lat temu było ich o wiele więcej. W jakich miejscowościach znajdowały się świątynie zbudowane z drewna oraz co się z nimi stało?
Zembrzyce
5 listopada 1530 roku biskup krakowski Piotr Tomicki erygował parafię w Zembrzycach. Wkrótce została wzniesiona drewniana świątynia. Trzy lata po powołaniu parafii, ten sam biskup konsekrował kościół. Pod koniec XVI wieku obiekt posiadał trzy ołtarze z czego główny był pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Podczas wizytacji w 1662, po raz pierwszy odnotowano obraz MB Zembrzyckiej, od 1795 roku był uznawany za zaginiony. Cudowny wizerunek, odnaleziony w 1889 roku, powrócił do parafii rok później. Już wtedy kościół nie był w najlepszym stanie. Dlatego ówczesny proboszcz, ks. Stanisław Heumann powołuje komitet budowy nowego kościoła. Wsparcia udzielili m.in. Teofila Znamięcka (właścicielka ziemska) a także żywieccy Habsburgowie. W 1910 roku rozebrano drewnianą świątynię. Rok później rozpoczęła się budowa nowego, ceglanego kościoła.
Maków Podhalański
Pierwsza wzmianka o kościele i parafii w Makowie Podhalańskim pochodzi z 1358 roku. Świątynia miała być pod wezwaniem św. Klemensa. W 1536 roku odbyła się konsekracja drugiego, większego kościoła pod tym samym wezwaniem, co poprzedni. Pod koniec XVI wieku, ówczesny ks. Proboszcz Wojciech (Adalbert) Dąbski umieścił w ołtarzu słynący dzisiaj łaskami obraz Bogarodzicy. Trzeci kościół w Makowie Podhalańskim powstawał w latach 1697 – 1701. Konsekrowana w 1705 roku świątynia p.w. Przemienienia Pańskiego posiadała murowaną kaplicę oraz prezbiterium - reszta budowli była wykonana z drewna. Co ciekawe, XVI-wieczny kościół p.w. św. Klemensa przetrwał jeszcze około 40 lat po konsekrowaniu nowego kościoła (w 1745 roku uroczyście przeniesiono ze starego do nowego kościoła obraz Matki Bożej, po tym nieużywany kościół rozebrano). Drewniana część trzeciego kościoła została zastąpiona murowaną w latach 1826 – 1828.
Jordanów
Na pewno już w 1564 roku istniała w Jordanowie niewielka kaplica p.w. św. Wawrzyńca. W latach 1576 – 1579 postanowiono drewniany kościół, pod tym samym wezwaniem co kaplica. Obiekt posiadał tylko sygnaturkę – drewniana dzwonnica stała obok świątyni. Za prepozytury ks. Ambrożego Pruss de Lisice Lisickiego w 1722 roku, jordanowski kościół gruntownie odnowiono. Kolejny remont obiekt przeszedł pół wieku później. W połowie XIX wieku w Jordanowie zostaje powołana niezależna od Łętowni parafia. Pod koniec tego samego wieku, ks. Michał Grudziński rozpoczyna przygotowania do budowy nowego, murowanego kościoła, która rozpoczęła się w 1908 roku (Proboszczem parafii był już ks. Ludwik Chorubski) W 1912 roku poświecono nową świątynię, a rok później, kiedy ostatecznie ukończono budowę murowanego kościoła, rozebrano XVI-wieczny obiekt.
Kościół w Jordanowie. Foto: "Ciesielstwo polskie" Jan Sas Zubrzycki
Budzów
Pierwszy, drewniany kościół w tej miejscowości powstał w latach 1862 – 1864. Cztery lata po ukończeniu budowy został on poświęcony przez Dziekana Myślenickiego. W tym samym roku powołano parafię Budzów. Obiekt był w kształcie krzyża i miał dach kryty gontem. W środku znajdowały się trzy ołtarze: główny, poświęconym Matce Bożej Pocieszeniu oraz dwa boczne. Świątynia w tajemniczych okolicznościach spłonęła 28 listopada 1912 roku. W następnym roku rozpoczęła się budowa nowego, murowanego kościoła.
Krzeszów
Już w XIV wieku stał w tej miejscowości drewniany kościół p.w. św. Katarzyny, który według "Protokołu Wizytacji Radziwiłłowskiej” był drugim z kolei kościołem parafialnym w Krzeszowie (parafia istniała już w połowie XIV wieku). W latach 1613 – 1615 zostaje wybudowana nowa świątynia. Fundatorem trzeciego kościoła był Piotr Komorowski. Około 1680 roku kościół zostaje przebudowany i powiększony: od strony zachodniej posiadał wieżę o ścianach pochyłych z izbicą. Dookoła budowli znajdowały się otwarte soboty. W drugiej połowie XIX wieku kościół był w fatalnym stanie technicznym. W latach 70-tych powstał komitet budowy kościoła. Pomimo tego, jeszcze pod koniec XIX wieku obiekt był remontowany. W styczniu 1900 roku nowym proboszczem został ks. Michał Bochenek. Duszpasterz podnosi temat budowy nowej świątyni. Rok później, w maju ostatecznie zapada decyzja o powstaniu murowanego kościoła. Prace ruszyły dwa miesiące później. Murowany obiekt poświęcono w 1903 roku. Dwa lata później zburzono drewnianą świątynię z początku XVII wieku.